Πριν το τροχαίο και την ΚΕΚ ήμουν ένας επιτυχημένος άνθρωπος επαγγελματικά με μεγάλο κοινωνικό περίγυρο. Δυστυχώς όλα αυτά χάθηκαν πολύ γρήγορα. Έγινα οξύθυμος, απότομος, δε μπορούσα να καταλάβω τα λεγόμενα των άλλων και ξεχνούσα πολύ γρήγορα. Απομονώθηκα, έμεινα χωρίς φίλους και βίωσα τη μοναξιά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με τις συμβουλές και τις οδηγίες των θεραπευτών αλλά και των υπολοίπων μελών της ομάδας μας, γίνομαι ένας νέος Μιχάλης. Η ένταξη μου στην κοινωνία γίνεται με αργούς ρυθμούς αλλά αισθάνομαι πλέον σιγουριά για να προχωρήσω μπροστά!

Έπαθα εγκεφαλικό όταν ήμουν 36 ετών. Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε. Στην ΕΛΕΠΑΠ βρίσκομαι τα τελευταία 2. Η εγκεφαλική βλάβη δε σε κάνει ανόητο ή τρελό, όπως νομίζει ο κόσμος. Μπορεί να έχω κάποιες δυσκολίες και να χρειάζομαι περισσότερο χρόνο ή διαφορετικούς τρόπους για να κάνω αυτά που για τους άλλους είναι αυτόματα, έχω όμως πλήρη διαύγεια. Η κίνηση είναι μεν σημαντική, αλλά μπροστά στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου φαίνεται τελικά ασήμαντη και μικρή.

Η εγκεφαλική βλάβη μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή μου, μόλις στα 14, όταν τραυματίστηκα από ψαροντούφεκο. Επί 10 χρόνια προσπαθούσα να αποκαταστήσω τα κινητικά μου προβλήματα. Είχα όμως και άλλες δυσκολίες, νοητικές και συμπεριφορικές, που δεν τις καταλάβαινα και για τις οποίες δε μας μίλησε ποτέ κανείς. Η Ελλάδα είναι «σε κώμα» ως προς την ενημέρωση των ενδιαφερομένων για την εγκεφαλική βλάβη. Μετά τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα της ΕΛΕΠΑΠ συνειδητοποίησα ότι χρειάζεται πολλή δουλειά, αλλά μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν πρέπει να αφήνουμε το πρόβλημά μας χωρίς να προσπαθούμε να βρούμε λύση. Αν ήξερα από την αρχή ότι υπάρχει εξειδικευμένη δομή, η ζωή μου θα είχε πάρει ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο.

Έπαθα εγκεφαλική βλάβη όταν ήμουν 19 χρονών. Ήμουν δάσκαλος χορού και την ώρα που χόρευα έπαθα ανακοπή καρδιάς με αποτέλεσμα να μείνει ο εγκέφαλός μου χωρίς οξυγόνο για αρκετή ώρα. Από τότε είχα πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητα. Η αποκατάσταση μετά από μια εγκεφαλική βλάβη είναι μια χρόνια και δύσκολη διαδικασία, η οποία όμως είναι πολύ σημαντική. Σε πρώτο βαθμό καταλαβαίνεις τις δυσκολίες σου και στη συνέχεια μαθαίνεις τρόπους και στρατηγικές να τις βελτιώσεις.

Κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει εγκεφαλική βλάβη μέχρι να συμβεί στον ίδιο ή σε κάποιον δικό του, πράγμα που το απεύχομαι για όλους. Η εγκεφαλική βλάβη δεν επηρεάζει μόνο τη νόηση και την κίνηση, αλλά και το συναίσθημα και τη συμπεριφορά και αυτό το έμαθα με το δύσκολο τρόπο, μετά το τροχαίο. Πρέπει να είμαστε όλοι ανοιχτοί να βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν υποστεί κάποια βλάβη στο κεφάλι και όχι να τους απομονώνουμε. Η παρουσία και μόνο δείχνει την καλοσύνη και δίνει αισιοδοξία ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες αναποδιές.

Τoν Μάιο του 2009, υπήρξα θύμα τροχαίου ατυχήματος που άλλαξε τη ζωή μου. Μου προκάλεσε σοβαρές κινητικές δυσκολίες – είμαι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Με πολλή μελέτη και στήριξη κατάφερα και αποφοίτησα από το Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς το 2018, καθώς ήμουν στο τρίτο έτος όταν τραυματίστηκα. Καταβάλλοντας όμως τρομερό κόπο, καθώς μια εγκεφαλική βλάβη επιφέρει αλλαγές σε τμήματα του εγκεφάλου, όπου εφόσον αγνοείς την ύπαρξή τους, δεν ξέρεις και τα "κόλπα" για να τα ξεπεράσεις. Αυτές οι δυσκολίες προκύπτουν σταδιακά σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Στην προσπάθεια μου να βρω κάποια διέξοδο σε μια επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, ξεκίνησα στο μοναδικό πρόγραμμα Νευροψυχολογικής Αποκατάστασης για Εγκεφαλικές Βλάβες της ΕΛΕΠΑΠ την άνοιξη του 2018. Συνειδητοποίησα ότι, υπήρχαν και άλλες νοητικές δυσκολίες, κυρίως στο πώς προσλαμβάνω τις πληροφορίες, στον τρόπο έκφρασης, βασικότερο όλων στην οργάνωση της ζωής μου, στην κατάταξη των αναγκών και των επιθυμιών μου, στη διαχείριση καταστάσεων. Όλων αυτών που επηρέαζαν την καθημερινή λειτουργικότητά μου, και όχι μόνο οι κινητικές δυσκολίες, στις οποίες επικεντρωνόμουν εξ αρχής. Η εγκεφαλική βλάβη είναι μια χρόνια πάθηση, η οποία είναι μια μεταβαλλόμενη κατάσταση, ως εκ τούτου υπάρχει η ανάγκη αναπροσαρμογής των συνθηκών και ανατροφοδότησης. Με τη σταδιακή κατανόηση των δυσκολιών και τα εφόδια να τις διαχειριστώ, βλέπω συνεχή βελτίωση. Είναι μια κοπιώδης διαδικασία, που όμως με την σωστή καθοδήγηση,  με βοηθάει να αυτονομηθώ στο μέγιστο δυνατόν αλλά κυριότερα να βάλω στόχους και να ενεργοποιηθώ. Εδώ και ένα χρόνο είμαι μέντορας για την ευαισθητοποίηση των μαθητών για τα τροχαία ατυχήματα και τις επιπτώσεις τους. Θέλω να συμβάλλω και εγώ με τη προσωπική μου μαρτυρία στην Παγκόσμια Καμπάνια Ευαισθητοποίησης για τις Εγκεφαλικές Βλάβες,  με σύνθημα: «Είμαστε περισσότερα από την εγκεφαλική μας βλάβη».

Πριν από 37 χρόνια είχα ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα  στο κεφάλι. Κανείς δεν μου εξήγησε ότι αυτό το ατύχημα θα είχε επιπτώσεις. Με έχει επηρεάσει στο να μην καταλαβαίνω τα ερωτήματα που μου κάνουν οι γύρω μου και να έχω νεύρα στην προσωπική μου ζωή. Αυτές οι δυσκολίες επηρέασαν αρνητικά τόσο την οικογενειακή όσο και την επαγγελματική μου ζωή. Μετά από παρότρυνση του γιατρού μου ήρθα στην ΕΛΕΠΑΠ πριν από 3 μήνες. Έχω δει εκπληκτικά αποτελέσματα από το πρόγραμμα. Αυτό βέβαια θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο αν υπήρχε κάποιος να με πληροφορήσει νωρίτερα για τις συνέπειες της Εγκεφαλικής Βλάβης, τότε είμαι σίγουρος ότι όλα θα ήταν διαφορετικά σήμερα για εμένα και τους αγαπημένους μου. Τώρα πια ελπίζω ότι θα μπορέσω να κάνω μια καινούργια αρχή. Συμμετέχω και εγώ στην Παγκόσμια Καμπάνια Ευαισθητοποίησης για τις Εγκεφαλικές Βλάβες με σύνθημα: «Ας μη χάνεται πολύτιμος χρόνος, αφορά τη ζωή μας».

Σπούδασα Οικονομικά στο ΠΑΠΕΙ, μετά έκανα μεταπτυχιακό στη Γαλλία και αργότερα δούλεψα ως Ορκωτός Λογιστής, σε μια μεγάλη εταιρεία συμβούλων. Πριν από έξι χρόνια έπαθα ισχαιμικό επεισόδιο από θρομβοφιλία. Έμεινα ένα μήνα στην εντατική και τέσσερις μήνες σε Κέντρο Αποκατάστασης και συνέχισα τις θεραπείες στο σπίτι. Γενικά άλλαξε η καθημερινότητά μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω, δεν είχα πλούσιο λεξιλόγιο, διαβάζω ακόμα με δυσκολία και το κυριότερο δεν μπορώ να εργαστώ. Μετά από καιρό εντάχθηκα στο πρόγραμμα της ΕΛΕΠΑΠ. Εκεί έμαθα να γράφω, να διαβάζω και να μιλάω καλύτερα. Κοινωνικοποιήθηκα και επικοινωνώ αρκετά καλά. Σήμερα, παρακολουθώ το πρόγραμμα εξ αποστάσεως, έτσι παραμένω ενεργή, θέτω στόχους και διατηρώ τις επαφές μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τη βοήθεια που μου προσφέρει η  ΕΛΕΠΑΠ μακάρι όλοι να ήξεραν που να ζητήσουν τη στήριξη που χρειάζονται. Μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα, η ζωή μας δεν σταματά, έχουμε να προσφέρουμε!

Έχω σπουδάσει Μαθηματικά και για 32 χρόνια έχω εργαστεί στο Κολλέγιο Αθηνών.Τον Μάιο του 2019 έπαθα ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, μετά από νοσηλεία 40 ημερών, πήγα σε κέντρο αποκατάστασης για να αντιμετωπίσω την αριστερή ημιπληγία. Στη διάρκεια της αποκατάστασής μου στο κέντρο, συνειδητοποίησα πως η όλη διαδικασία της αποκατάστασης είναι ένας μαραθώνιος που πρέπει να τρέξεις μόνος σου, μαζί με την οικογένειά σου. Έπειτα από παρατηρήσεις φίλων, σκέφτηκα μήπως χρειαζόμουν και κάτι άλλο πέρα από τη σωματική αποκατάσταση. Με παρότρυνση φίλης τον Φεβρουάριο του 2020 έμαθα για την ΕΛΕΠΑΠ, ήρθα, έκανα μια αξιολόγηση και βρήκαμε κάποια ακόμη νοητικά προβλήματα που μου είχε αφήσει αυτό το εγκεφαλικό επεισόδιο, τα οποία αφορούν την προσοχή και τη συγκέντρωσή μου. Δεν έχω καταφέρει ακόμη να έχω πλήρη αποκατάσταση, αλλά κατάφερα με τη βοήθεια της ΕΛΕΠΑΠ να ενταχθώ πάλι στον εργασιακό μου χώρο. Είμαι ξανά ένας ενεργός μαθηματικός, συνεχίζω ακόμη το πρόγραμμα, και βήμα βήμα προχωράω σε αυτόν τον μαραθώνιο, ελπίζοντας ότι θα φτάσω κάποια στιγμή στον τερματισμό. Στον παρακάτω σύνδεσμο βρίσκεται ολόκληρη η μαρτυρία του κύριου Β. Ν.: