Εργοθεραπεία
Η Εργοθεραπεία ενθαρρύνει και βοηθά τα παιδιά να συμμετέχουν σε καθημερινά έργα, ρόλους και συνήθειες στο σπίτι, στο σχολείο και στην κοινότητα που χρειάζονται, και έχουν νόημα για εκείνα και την οικογένεια τους, και που προάγουν την υγεία.
Η Εργοθεραπεία, εστιάζει κυρίως στην παρέμβαση στην αισθητικοκινητική ανάπτυξη του βρέφους/παιδιού με έμφαση:
- στην αισθητηριακή οργάνωση (οπτικά, ακουστικά, απτικά, οσφρητικά, γευστικά ερεθίσματα)
- στην αδρή-λεπτή κινητικότητα,
- στον οπτικοκινητικό συντονισμό,
- στην κοινωνική συμπεριφορά
- το παιχνίδι
Πολύ σημαντική, είναι και η συμμετοχή και εκπαίδευση των γονιών, σε χειρισμούς των παιδιών σε δραστηριότητες καθημερινής ζωής (ένδυση-απόδυση, σίτιση, προσωπική υγιεινή).
Η παρέμβαση είναι δυνατόν να πραγματοποιείται και στον πολυαισθητηριακό χώρο, ο οποίος παρέχει διέγερση, χαλάρωση και ευχαρίστηση των αισθητηρίων οργάνων, αισθητικοκινητικές και κοινωνικές εμπειρίες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η εργοθεραπεία βοηθάει το παιδί να αναπτύξει τη μέγιστη δυνατή λειτουργικότητα και αυτονομία, να ζήσει στο έπακρο τη ζωή που επιθυμεί και να ενταχθεί στην κοινωνία ως ισότιμο μέλος. Παράλληλα συμβάλλει σε μια ισορροπημένη και υγιή καθημερινή ζωή.
Στόχοι της Εργοθεραπείας
Ενεργή συμμετοχή του παιδιού στους παρακάτω τομείς έργου:
- Δραστηριότητες καθημερινής ζωής απλές (π.χ. προσωπική υγιεινή, σίτιση, ένδυση-απόδυση) και σύνθετες (π.χ. διαχείριση χρημάτων, χρήση αναπηρικού αμαξιδίου, μετακίνηση στην κοινότητα, οικιακές δουλειές, ασφάλεια)
- Ανάπαυση - Ύπνος
- Εκπαίδευση- Σχολείο (π.χ. σχολική ετοιμότητα)
- Παιχνίδι
- Ψυχαγωγία/ Ελεύθερος χρόνος (π.χ. εξωσχολικές δραστηριότητες)
- Κοινωνικοποίηση (π.χ. με την οικογένεια, με συνομηλίκους)
- Βελτίωση ή συντήρηση των ικανοτήτων και των απαραίτητων δεξιοτήτων, ώστε να συμμετέχει στα καθημερινά έργα
- Προσαρμογή του περιβάλλοντος ή αντικειμένων, για ενίσχυση λειτουργικότητας και ανεξαρτησίας (Για παράδειγμα, ειδικά διαμορφωμένο μπάνιο, κουζίνα, ή αντικείμενα, ειδική γραφική ύλη, υποστηρικτική επικοινωνία μέσω των Η/Υ, χρήση προσαρμοσμένων σκευών για σίτιση)
- Ισότιμη ένταξη του παιδιού στην κοινωνία
- Εκπαίδευση γονέων για τη συνέχιση του οργανωμένου προγράμματος στο σπίτι
Οι εργοθεραπευτές, για την αξιολόγηση της θεραπείας, χρησιμοποιούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση προς το πρόβλημα του παιδιού, η οποία είναι σύμφωνη με το Διεθνές σύστημα ταξινόμησης της Λειτουργικότητας, Αναπηρίας, Υγείας (ICF LINK) λαμβάνοντας υπόψη το:
- παιδί (π.χ. ηλικία, φύλο, δυνατότητες, αδυναμίες, επιθυμίες, σωματικές λειτουργίες, δεξιότητες/ικανότητες)
- περιβάλλον του (π.χ. οικογενειακό, κοινωνικό, , πολιτισμικό, φυσικό)
- έργο/δραστηριότητα στο οποίο εμπλέκεται (π.χ. παιχνίδι, σχολείο, σίτιση, προσωπική υγιεινή) και την
- συμμετοχή στα έργα
Αυτά τα στοιχειά αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους δυναμικά, και είτε ενθαρρύνουν είτε εμποδίζουν τη συμμετοχή του παιδιού στην καθημερινή ζωή και κατ’ επέκταση την υγεία του. Ο εργοθεραπευτής συνδυάζει την έρευνα, τα επιστημονικά τεκμηριωμένα δεδομένα και την κλινική εμπειρία του για να θέσει εξατομικευμένους στόχους μαζί με το παιδί και την οικογένεια, ώστε να σχεδιάσει τη θεραπευτική παρέμβαση.Η συλλογή των πληροφοριών γίνεται μέσω διαφόρων μεθόδων (π.χ. προφίλ παιδιού, συνέντευξη γονέων, αξιολογητικά εργαλεία/τεστ, κλινικές παρατηρήσεις).
Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού εφαρμόζονται εξειδικευμένες μέθοδοι παρέμβασης:
- Αισθητηριακή Ολοκλήρωση (Sensory-Integration)
- Νευροεξελικτική μέθοδος (NDT-Bobath)
- Πολυαισθητηριακό περιβάλλον Snoezelen (Snoezelen- Multi-sensory Environment)
- Υποστηρικτική Τεχνολογία (Assistive Technology)